Ένας απλός πολίτης για την αποστασία

Πολλά ακούστηκαν και γράφτηκαν τον τελευταίο καιρό για την περιβόητη"αποστασία" του 1965. Μίλησε ο Μητσοτάκης θέλοντας να υπερασπίσει την υστεροφημία του και του απάντησαν οι παθιασμένοι αντίπαλοί του. Η άποψη ενός απλού πολίτη για τα γεγονότα εκείνης της εποχής δεν ακούστηκε. Δηλαδή ποιες ήταν οι εντυπώσεις που κυριαρχούσαν τότε στη μεγάλη πλειοψηφία της κοινής γνώμης, που παρακολουθούσε άναυδη τις πρωτοφανείς πολιτικές εξελίξεις, με τα Ανάκτορα σε πρωταγωνιστικό ρόλο απαξίωσης ή μάλλον εξεφτελισμού της πολιτικής ζωής του τόπου.

Ας αρχίσουμε από τα πρόσωπα του "δράματος": Πρώτος ο νεαρός και ανώριμος βασιλιάς Κων/νος που είχε μόλις διαδεχθεί τον αποβιώσαντα το 1964 πατέρα του Παύλο. Ακολουθεί ο Γεώργιος Παπανδρέου αρχηγός της Ε.Κ., ο μεγάλος νικητής των εκλογών του 1964 με 54% που κατώρθωσε στα 76 του χρόνια να γίνει κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός. Ακολουθεί ο αποκαλούμενος και αρχιαποστάτης Κων. Μητσοτάκης, με τον άρτι αφιχθέντα και κομίζοντα νέες ιδέες από τις ΗΠΑ, καθηγητή-οικονομολόγο Ανδρέα Παπανδρέου. Την παρέα αυτή συμπληρώνουν δύο άλλα δευτερεύοντα πρόσωπα, που έπαιξαν το ρόλο τους κατά την αρχή των γεγονότων: είναι ο Πέτρος Γαρουφαλιάς, βουλευτής Ε.Κ., υπουργός Εθνικής Άμυνας, με συμπάθεια προς το θεσμό της βασιλείας και ο βασιλόφρων στρατηγός Γεννηματάς αρχηγός του ΓΕΣ.

Ο βασιλιάς Κων/νος είχε πολλές συμπάθειες στον Ελληνικό λαό, προπαντός μετά το γάμο του με την Άννα-Μαρία και τη νίκη του στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το ίδιο και ο Γ.Παπανδρέου σαν αρχηγός της Ένωσης Κέντρου (Ε.Κ.), η οποία ήταν μια ευκαιριακή σύμπλευση ετερόκλητων και αλληλομισούμενων στοιχείων. Ενδεικτικό της αστάθειας και της ρευστότητας που υπήρχε στο εσωτερικό της Ε.Κ. ήταν το γεγονός της διαγραφής σαράντα μέρες μετά τον εκλογικό θρίαμβο, των ηγετών των δύο αριστερών κομμάτων Ηλ. Τσιριμώκου και Σάββα Παπαπολίτη, γιατί στάθηκαν αφορμή που δεν κατάφερε η κυβέρνηση να εκλέξει με την πρώτη ψηφοφορία τον Πρόεδρο της Βουλής. Επί πλέον ο Ανδρέας είχε πάρει ανοικτά θέσει κατά των ανακτόρωνκαι με τις εμπρηστικές δηλώσεις του έφερνε σε δύσκολη θέση τον πατέρα του. Σαν παράδειγμα μπορούμε να αναφέρουμε εδώ τη δήλωση του Ανδρέα ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει από τις εκλογές θα ορκισθεί στην πλατεία Συντάγματος (!) ενώπιον του λαού, που απετέλεσε σαφή πρόκληση για τα ανάκτορα. Επίσης, ήταν κοινό μυστικό, ότι υπήρξε μια αντιπαράθεση και αντιζηλία μεταξύ Μητσοτάκη και Ανδρέα Παπανδρέου για τη διαδοχή στην αρχηγία της Ε.Κ. Αυτή ήταν και η γενεσιουργός αιτία της αποστασίας.

Σαν αφορμή για την αποστασία στάθηκε η "υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ". Με το όνομα αυτό έγινε γνωστή μια οργάνωση κατώτερων αξιωματικών του στρατού, της οποίας πολιτικός αρχηγός φερόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου και την έφερε στη δημοσιότητα νομίζω η εφημερίδα "Ελευθερία" του εκδότη Πάνου Κόκα, υποστηρικτή και φίλο του Μητσοτάκη.
Ο Γέρος της Δημοκρατίας θέλησε όπως λέγανε τότε οι "κακές γλώσσες", να προστατέψει τον γυιο του Ανδρέα από τις αποκαλύψεις, ζήτησε την παραίτηση του Αρχηγού ΓΕΣ Γεννηματά ο οποίος όμως έχοντας την κάλυψη του υπουργού Εθνικής Άμυνας Γαρουφαλιά, αρνήθηκε να το πράξει. Τότε ο πρωθυπουργός θέλησε να αναλάβει ο ίδιος την ηγεσία του επίμαχου υπουργείου και ζήτησε από το βασιλιά την έκδοση του σχετικού διατάγματος, συναντώντας και πάλι μια τελείως αψυχολόγητη άρνηση. Αυτό ήταν και το μοιραίο σφάλμα του Κων/νου, με το οποίο έχασε την αγάπη που του έδειχνε ο Ελληνικός λαός. Ήταν για όλους, αλλά και για την κοινή λογική, αδιανόητο να μη μπορεί ο πρωθπουργός της χώρας να αναλάβει οποιοδήποτε υπουργείο. Το σύνθημα "ο βασιλιάς βασιλεύει και η κυβέρνηση κυβερνά", βρισκόταν στα χείλη όλων, αλλά δεν μπορούσε να περάσει τις πύλες των ανακτόρων, δυστυχώς.

Από το σημείο αυτό και μετά , οι εξελίξεις ήταν καταιγιστικές. Ακολούθησαν τα γνωστά φαιδρά γεγονότα της αποστασίας, με εξαγορές συνειδήσεων διαφόρων βουλευτών της Ε.Κ., όπως ήταν κοινή πεποίθηση όλων εκείνη την εποχή.
Η ανωριμότητα του βασιλιά με τους κακούς συμβούλους του (ασφαλώς και η Φρειδερίκη ανάμεσά τους), η έλλειψη πολιτικού αισθητηρίου των ηγεσιών των κομμάτων και οι προσωπικές φιλοδοξίες και ανταγωνισμοί τους, δεν τους επέτρεψαν να διακρίνουν τα μαύρα σύννεφα που συγκεντρώνονταν στον ορίζοντα και τη θύελλα που ερχόταν. Όλη η χώρα βρισκόταν σε αναβρασμό, συνεχείς καθημερινές διαδηλώσεις και πορείες στο κέντρο της πόλης από τη Νεολαία Λαμπράκη, είχαν αποδιοργανώσει την οικονομική και κοινωνική ζωή. Οι εμπρηστικές αγορεύσεις και δηλώσεις του Ανδρέα, τελείως δικαιολογημένες τώρα, κατά των ανακτόρων συνεχίζονταν, ρίχνοντας και άλλο λάδι στη φωτιά. Οι λίγες νουνεχείς κουβέντες που τόλμησαν να εκφέρουν μερικοί, έπεφταν στο κενό. Οι πλέον διορατικοί εξ αυτών έλεγαν: "ένας λοχίας θα μας σώσει"! αλλά κανείς δεν τους έδινε προσοχή. Δυστυχώς για τον τόπο, σε λιγώτερο από δύο χρόνια, αυτός ο λοχίας βρέθηκε. Μόνο που είχε μερικά γαλόνια παραπάνω και ήταν Συνταγματάρχης!

Ο λαός ήταν απόλυτα πεπεισμένος ότι ο Κων/νος έσφαλε όταν αρνήθηκε την ανάληψη του υπουργείου από τον πρωθυπουργό. Έσφαλε όμως ανεπίτρεπτα και π Γ.Παπανδρέου για την επιμονή του. Θα μπορούσε να βρεθεί κάποιο πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης γι' αυτή τη θέση. Ήταν βέβαια και σοβαρό θέμα γοήτρου για τον πρωθυπουργό.
Μόνο όμως αυτοί οι δύο προξένησαν την κρίση; Όχι βέβαια! Ο κόσμος έριξε ευθύνες και στον Ανδρέα Παπανδρέου για τον πόλεμο που είχε κηρύξει κατά των ανακτόρων, γιατί ο βασιλιάς ήταν ακόμη δημοφιλής μέχρι τη ρήξη. Αλλά και ο χαρακτηριζόμενος ως αρχιαποστάτης Κων. Μητσοτάκης έχει κι αυτός τις ευθύνες του με την άκρατη φιλοδοξία του. Χωρίς την υποστήριξή του από την αρχή υπέρ των αποστατών, δεν θα μπορούσε να επιτύχει το απονενοημένο διάβημα του βασιλιά.
Τελικά, όλοι πλήρωσαν τα σφάλματά τους της εποχής εκείνης, εκτός του Ανδρέα! Απόδειξη ότι πράγματι ήταν ένας χαρισματικός ηγέτης!

Ελλάδα, το μαύρο πρόβατο της Ευρώπης

Η ενημέρωση των Ελλήνων από τις εφημερίδες και την τηλεόραση, δεν γίνεται με αντικειμενικά κρητήρια και είναι γνωστό σε όλους. Λέγονται συστηματικά μισές αλήθειες, και ανάλογα με την κομματική τοποθέτηση του εκδότη ή του καναλάρχη. Αν έχετε λίγη υπομονή, διαβάστε τι λέγεται για την χώρα μας πίσω από τις πλάτες μας. Θα φρίξετε κυριολεκτικά. Πράγματα που δεν ακούγονται από τα κανάλια μας και ελαχιστότατες εφημερίδες αναφέρουν.

"Οταν ο Τόμας Μάγιερ, επικεφαλής οικονομολόγος για την Ευρώπη της Deutsche Bank λέει στους New York Times πως «Η Ελλάδα είναι ένα ατύχημα που περιμένει να συμβεί», προφανώς είναι εξαιρετικά απαισιόδοξος, όπως σπεύδει να υπογραμμίσει ανώτατο στέλεχος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Οταν η οικονομική επιθεώρηση WirtshaftsWoche, με τη μεγαλύτερη επιρροή στον γερμανόφωνο κόσμο ρωτά αν «Η Ελλάδα θα τινάξει στον αέρα τη Νομισματική Ενωση» (μαζί με Πορτογαλία και Ιταλία) είναι υπερβολική. Οταν ένας καλά ενημερωμένος δημοσιογράφος των Βρυξελλών καταγράφει στους Financial Times την ανησυχία αναλυτών μήπως «μια απότομη επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας οδηγήσει τελικά σε έξοδο Ελλήνων εργαζομένων προς τη Δυτική Ευρώπη», δεν κάνει απλώς επίδειξη «κακίας». (Η συνέχεια ΕΔΩ)

Είναι αυτοί οι σημαντικότεροι Έλληνες;

Με πρωτοβουλία του τηλεοπτικού σταθμού ΣΚΑΙ και του B.B.C. έγινε μια ψηφοφορία  μεταξύ των απανταχού Ελλήνων, για την ανάδειξη του πιο σημαντικού Έλληνα όλων των εποχών. Έλαβαν μέρος 38.472 ψηφοφόροι απ' όλο τον κόσμο, με δικαίωμα επιλογής πέντε ονομάτων.

Όταν διάβασα τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας έμεινα κατάπληκτος από τα κρητήρια που επικράτησαν. Δειγματοληπτικά μπορώ να αναφέρω ότι υπήρξαν άνθρωποι που περιέλαβαν στους σημαντικότερους πέντε Έλληνες:

Αθλητές: Γκάλης, Πύρρος Δήμας, Ζαγοράκης (παραδόξως ο Ριβάλντο δεν προτάθηκε από κανένα).

Ηθοποιοί: Βέγγος, Βουγιουκλάκη, Λαζόπουλος !!! (Αυτοί ξέχασαν τον Χατζηχρήστο !)

Τραγουδιστές: Βαμβακάρης, Καζαντζίδης, Ξυλούρης, Τσιτσάνης. (Λείπει η Καλομοίρα !).

Κομμουνιστές: Βελουχιώτης, Γλέζος, Λαμπράκης Γρηγ., Μπελογιάννης, Φλωράκης. (Ο μεγάλος αρχηγός Ν. Ζαχαριάδης δεν ψηφίστηκε αφού ήταν πράκτορας της Ασφάλειας !). 

Δικτάτορες (!): Ι. Μεταξάς, Γ. Παπαδόπουλος. (Ο Πάγκαλος ξεχάστηκε φαίνεται !)

Ιεράρχες: Χριστόδουλος (!). Το απαραίτητο κερασάκι στην τούρτα.

Δεν ήμαστε καθόλου καλά........!

Ολίγα περί μεταρρυθμίσεων

Όταν το 1953 ο Μαρκεζίνης σαν υπουργός Συντονισμού στην κυβέρνηση του Παπάγου, υποτίμησε τη δραχμή, το δολάριο από τις 15 πήγε στις 30 δραχμές, συγχρόνως δε έκοψε και τρία μηδενικά της δραχμής και το χιλιάρικο έγινε αμέσως μία δραχμή. Ήταν ένα γενναίο μέτρο όπως αναγνωρίζουν όλοι, που έδωσε νέα πνοή στη ρημαγμένη από τον πόλεμο και τον εμφίλιο Ελληνική οικοομία και ξεκίνησε έτσι η ανασυγκρότηση που έφερε την άνοδο του βιοτικού μας επιπέδου.

Άλλη μεγάλη και τολμηρή μεταρρύθμιση που άλλαξε τη ζωή μας, ήταν η είσοδος στην τότε Ευρωπαική Οικονομική Ένωση (ΕΟΚ) και η σύνδεση με την Οκονομική Νομισματική Ένωση (ΟΝΕ) η οποία μας κρατάει σήμερα όρθιους οικονομικά μέσα στη λαίλαπα της παγκοσμιοποίησης και της τρελλής κούρσας του πετρελαίου. Ο πολιτικός γάμος όπως και κατάργηση αναγραφής του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, ήταν σοβαρά βήματα προόδου και εκσυγχρονισμού που επιβλήθηκαν τελικά παρά τις λυσσώδεις επιθέσεις της Εκκλησίας. Μπράβο στους πολιτικούς που τόλμησαν παρά το βαρύ πολιτικό κόστος.

Σ' αυτό το σημείο έχει "βαλτώσει" η χώρα μας και δεν μπορεί να προχωρήσει άλλο προς τα εμπρός. Η επόμενη μεταρρύθμιση που θα μπορούσε να βάλει τις βάσεις για περεταίρω πρόοδο, θα ήταν η αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος για την καθιέρωση ιδιωτικών πανεπιστημίων, αλλά δυστυχώς οι σημερινοί πολιτικοί ταγοί δεν είναι άξιοι των περιστάσεων. Είναι αιχμάλωτοι της μικροπολιτικής.

Η σημερινή κυβέρνηση θα μπορούσε να κάνει μερικές πιο ανώδυνες μεταρρυθμίσεις αντί για το δύσκολο ασφαλιστικό που καταπιάστηκε. Θα μπορούσε π.χ. να καταργήσει τα κλειστά επαγγέλματα, όπως είναι οι φορτηγατζήδες, που βρίσκονται μάλιστα στην επικαιρότητα ταλαιπωρώντας όλους μας. Θα μπορούσε επίσης να απελευθερώσει τα ωράρια εργασίας των καταστημάτων, που θα είχε σαν αποτέλεσμα τη μείωση της ανεργίας. 

Δεν μπορώ να παραλείψω όμως και τη μη καθιέρωση της καύσης των νεκρών για όλους όσοι το επιθυμούν. Τώρα μάλιστα που έφυγε από τη μέση με τη θέληση του Θεού ο αντιδραστικός μακαριστός Χριστόδουλος, καιρός είναι να το ξανασκεφθεί η κυβέρνηση και να εκδώσει το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα για την υλοποίηση του νόμου (3448/2006 άρθρο 35).

Τώρα, περιμένουμε κάποιον μεσία για να τολμήσει το επόμενο βήμα προς τα εμπρός. Δυστυχώς όμως μου φαίνεται ότι οι μεσίες μας τελείωσαν.

"Απορία ψάλτου βηξ"

Πριν από χρόνια έλεγα ότι ανήκα σε κάποιο από τα νομιμα πολιτικά κόμματα. Έπαψα όμως κάποτε να το λέω αυτό, πολύ απογοητευμένος από την ασυνέπεια λόγων και έργων των πολιτικών μας. Όσα μας υπόσχονταν από τα μπαλκόνια οι διάφοροι αρχηγοί, ήταν και εξακολουθούν να είναι λόγια που τα παίρνει ο άνεμος, έχοντας ως μοναδικό σκοπό να μας υφαρπάσουν την ψήφο μας. Αυτό πλέον έχει γίνει κοινή συνείδηση νομίζω στο μεγαλύτερο τμήμα του λαού, εκτός από τους πορωμένους ιδεολόγους του ΚΚΕ, αλλά και τους περισσότερους Κρητικούς που έμειναν αιχμάλωτοι από το όνομα του Ελευθερίου Βενιζέλου και ψηφίζουν μονίμως με κλειστά μάτια και χωρίς πολλή σκέψη κεντρώα και κεντροαριστερά κόμματα, όπως  την Ένωση Κέντρου μέχρι το 1965 και το ΠΑΣΟΚ στις μέρες μας.

Τα λέω αυτά γιατί την απορία που θα εκφράσω παρακάτω, δεν θέλω να νομίσει κάποιος ότι έχει σαν σκοπό τη στήριξη της Ν.Δ. Το ξαναλέω πάλι ότι δεν ανήκω πλέον σε κανένα κόμμα, είμαι ελεύθερος και ανεξάρτητος, χωρίς πολιτικές παρωπίδες.

Παρακολουθώντας λοιπόν κάθε βράδυ τα περιβόητα Δελτία των 8.00 της τηλεόρασης, διαπίστωσα ότι ΟΛΑ τα κανάλια είναι αντικυβερνητικά! Προβάλλουν μόνο αυτό που θα βλάψει την Κυβέρνηση και παραγεμίζουν την υπόλοιπη ώρα τους με κρίσεις και απόψεις αποκλειστικά αντικυβερνητικές! Είναι γνωστό, ότι τα κανάλια σαν εμπορικές επιχειρήσεις που είναι, έχουν ως σκοπό τους το κέρδος, και θα ήταν πιο λογικό νομίζω να μη κατακρίνουν την κυβέρνηση, αφού αυτή σε όλες τις δημοσκοπήσεις έρχεται πρώτη στις προτιμήσεις του κοινού. Ποιος ο λόγος να δυσαρεστούν την πλειοψηφία του λαού;

Αυτό ακριβώς μου δίνει το δικαίωμα να εκφράσω την εξής απορία, που είναι και απορία πολλών άλλων συμπολιτών μας: ΜΗΠΩΣ Ο ΚΑΡΑΜΑΝΛΗΣ ΑΝΤΙΣΤΡΑΤΕΥΕΤΑΙ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΚΑΝΑΛΑΡΧΩΝ; Δεν υποστηρίζω αυτή την άποψη. Απλά εκφράζω μια εύλογη απορία μου............

Οι Γερμανοί (ξανά)ρχονται

Οι Γερμανοί ξάνάρχονται λοιπόν, αλλά αυτή τη φορά ευτυχώς μόνο στον ΟΤΕ. Προσωπικά μπορώ να πω ότι χαίρομαι , γιατί ελπίζω ότι επιτέλους ο κοιμώμενος αυτός γίγαντας ίσως ξυπνήσει για να δούμε κι εμείς οι ιθαγενείς θεού πρόσωπο. Ίσως μπορέσουμε  κι εμείς κάποτε να φτάσουμε στο σημείο να  ζητάμε τηλέφωνο σήμερα και να το έχουμε την επομένη! Ίσως η τεχνική υποστήριξη της ΟΤΕΝΕΤ να λειτουργήσει 24 ώρες το 24ωρο, επί 365 μέρες το χρόνο, όπως όλοι οι εναλλακτικοί πάροχοι! Ίσως μπορέσει κάποτε και το τελευταίο καλυβάκι στο χωριό να αποκτήσει το τηλέφωνό του.

Ενδεικτικά μπορώ να αναφέρω μία προσωπική περίπτωση, όταν θέλησα να αλλάξω πάροχο και να ξαναγυρίσω στον ΟΤΕ, χρειάστηκαν δώδεκα εργάσιμες μέρες, δηλαδή δύο εβδομάδες για να ξανασυνδεθώ!! Αυτός είναι ακόμη ένας λόγος που μιλάω απαξιωτικά.

Πιστεύω στους Γερμανούς και τους θαυμάζω για την εργατικότητά, την πειθαρχία, τη συνέπεια, την τάξη και τη μεθοδικότητα που δείχνουν. Θα ήθελα πολύ να ζούσα στη Γερμανία αν είχε το όδιο κλίμα με αυτό της Ελλάδας.

Αν η συμφωνία που πρόκειται να υπογραφεί είναι συμφέρουσα ή όχι για τη χώρα μας δεν το ξέρουμε, γιατί δεν φρόντισε κανείς από τους αρμόδιους να μας ενημερώσει. Κατά την προσφιλή τακτική όλων, η μεν Κυβέρνηση μας λέγει μισές αλήθειες, η δε Αντιπολίτευση επικρίνει συνεχώς κάθε ενέργεια της κυβέρνησης, όπως ακριβώς έκανε και ο Καραμανλής όταν ήταν στην αντιπολίτευση πριν από πέντε χρόνια. Με αυτή την τακτική όμως, έχουν χάσει πλέον την αξιοπιστία τους και κανείς δεν τους πιστεύει, εκτός από μερικούς που ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ. Όσον αφορά τους συνδικαλιστές του ΟΤΕ, αυτή αντιδρούν γιατί δεν θα μπορούν να συνδιοικούν πλέον και θα χάσουν τις βολές τους. Πρέπει να καταλάβουν ότι οι καιροί έχουν αλλάξει και ότι πρέπει  να δουλέψουν επιτέλους για να ζήσουν.