Η γενιά του Πολυτεχνείου άρχισε να χειρουργεί....!

Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση όταν πριν από πολύ καιρό διάβασα κάπου τα λεγόμενα κάποιου επώνυμου που είχε πει σε κάποια συνέντευξή του: "αλοίμονό μας αν αρχίσει να χειρουργεί η γενιά του πολυτεχνείου", υπονοώντας φυσικά ότι η γενιά εκείνη είχε ξεφύγει από τον κύριο προορισμό της που ήταν οι σπουδές και ασχολιόταν υπερβολικά με τα πολιτικά και την αντίσταση στη δικτατορία. Δεν θυμάμαι όμως δυστυχώς το όνομα αυτουνού που έκανε αυτή την πρόβλεψη. Αλλά νομίζω ότι δεν έχει καμία σημασία αυτό.

Αφορμή για τα πιο πάνω γραφόμενα, μου έδωσε η συνάντηση που είχα τις ημέρες του Πάσχα με έαν παιδικό μου φίλο από την επαρχία, με τον οποίο θυμηθήκαμε μια παλιά περιπέτεια που είχε ο ίδιος με τους Έλληνες γιατρούς. Ο φίλος μου αυτός λοιπόν,  είχε εκ γενετής κάποιο σοβαρό καρδιολογικό πρόβλημα, το οποίο στην ηλικία των 32. ετών,  είχε αρχίσει να απειλεί πλέον τη ζωή του. Φυσικά, έχοντας μέτριες οικονομικές δυνατότητες, απευθύνθηκε στα  καρδιολογικά κέντρα του εσωτερικού, υποβλήθηκε σε τρεις ανεπιτυχείς επεμβάσεις ανοικτής καρδιάς και στο τέλος οι γιατροί παραδέχτηκαν ότι δεν μπορούν να κάνουν τίποτα γιατί η περίπτωσή του ήταν πολύ σπάνια και ότι η ζωή του πλέον ήταν στα χέρια του Θεού.

Πανικοβληήμένος ό ίδιος όπως και όλοι οι δικοί του άνθρωποι, ξεπούλησαν κάτι χωραφάκια από το χωριό, βοήθησαν και οι γέροι γονείς του όσο μπορούσαν, δανείστηκαν και από φίλους και πήραν την απόφαση να δοκιμάσουν και σε κάποιο νοσοκομείο του εξωτερικού. Και ώ του θαύματος! οι ξένοι επιστήμονες με δύο επεμβάσεις διόρθωσαν το πρόβλημα, αφήνοντας σοβαρά υπονοούμενα για την επιστημονική κατάρτιση των Ελλήνων συναδέλφων τους. Ήδη ο φίλος στα σαράντα του πλέον χαίρει άκρας υγείας και εργάζεται κανονικά χωρίς κανένα απολύτως πρόβλημα.

Οι φοιτητές λοιπόν της γενιάς του Πολυτεχνέίου, όντας τότε 20-25 ετών είναι οι σημερινοί πενηνταπεντάρηδες περίπου γιατροί, που χειρουργούν τα τελευταία χρόνια στα νοσοκομεία της χώρας μας, με αποτέλεσμα να έρχονται συνεχώς  στο φως της δημοσιότητας οι πολλές αποτυχίες τους, όπως προκύπτει από τις συνεχείς καταγγελίες ασθενών και των άτυχων συγγενών τους.

Δυστυχώς όμως το κακό φαίνεται ότι δεν σταματάει στη γενιά του Πολυτεχνείου αλλά συνεχίζεται και σήμερα σε όλα τα Πανεπιστήμιά μας. Οι καταλήψεις των κτηριακών εγκαταστάσεων έχει γίνει πια κανόνας, επίσης οι πορείες και οι διαδηλώσεις, μαζί με τις διαλύσεις των γενικών φοιτητικών συνελεύσεων και την απαγόρευση συνεδριάσεων των πρυτανικών αρχών. Το κλείσιμο με κανονική τοιχοποιία των θυρών των γραφείων των καθηγητών, είναι μία ακόμη δραστηριότητα των φοιτητών μας, χωρίς να ξεχνάμε και την αντίδρασή τους στην καθιέρωση κανόνων για το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο, ώστε να γίνει πραγματικό άσυλο για την προστασία διάδωσης νέω ιδεών και όχι άσυλο παρανομιών και καταστροφών. 

Βέβαια, όπως απέδειξαν και οι τελευταίες φοιτητικές εκλογές, αυτοί που προκαλούν αυτά τα φαινόμενα ανήκουν σε οργανωμένες φασιστικές μειοψηφίες της Αριστεράς που καταποντίστηκαν στις κάλπες. Η μεγάλη πλειοψηφία των φοιτητών μας θέλει να σπουδάσει πραγματικά, αλλά ανοργάνωτη όπως είναι, δεν μπορεί να αντιδράσει. Το κακό όμως γίνεται. Τα μαθήματα και τα εργαστήρια παραμελούνται, με αποτέλεσμα να μειώνεται συνεχώς χρόνο με το χρόνο το κύρος των Πανεπιστημίων μας.

Μακεδονικά νομίσματα και άλλα τινά....

Από καιρό τώρα, που βλέπω να αναγνωρίζονται τα Σκόπια με την ονομασία "Μακεδονία" από πάρα πολλές Ευρωπαικές και μη χώρες, αναρωτιέμαι πώς είναι δυνατόν να μην καταλαβαίνουν οι ξένοι τις ευαισθησίες μας για το θέμα της ονομασίας. Το να μη γνωρίζουν την ιστορία μας και ιδιαίτερα την ιστορία του Μ. Αλεξάνδρου, το θεωρώ αδιανόητο για τα Ευρωπαικά κράτη τουλάχιστον. Τότε τι μπορεί να συμβαίνει; Γιατί δεν έχουμε καθόλου υποστηρικτές;

Κατά τη γνώμη μου δύο τινά μπορεί να συμβαίνουν:
Α) Οι ξένοι δεν δίνουν καμία σημασία στην ιστορία της αρχαιότητας και δεν θεωρούν ότι το όνομα της αρχαίας Μακεδονίας πρέπει να χρησιμοποιείται μόνο από τους Έλληνες και σε κάθε περίπτωση δεν είναι θέμα που μπορεί να μπαίνει εμπόδιο στις σχέσεις των κρατών και
Β) Δεν έχουν ενημερωθεί από την Ελλάδα (την Ελληνική Κυβέρνηση δηλαδή), για τις αλυτρωτικές βλέψεις των Σκοπιανών και για τα όνειρά τους για μια Μακεδονία του Αιγαίου.
Κατά τη σύνοδο του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι, όπου βρέθηκαν αρκετοί που υποστήριξαν τις απόψεις μας, υποψιάζομαι ότι αυτή η μεταστροφή υπέρ της Ελλάδας οφείλεται και στην πρωτοβουλία των ομογενών των ΗΠΑ, που με ολοσέλιδες καταχωρίσεις στις μεγαλύτερες εφημερίδες της Ευρώπης, ενημέρωσαν τον κόσμο για τις βλέψεις των Σκοπιανών για την Ελληνική Μακεδονία.

Το πιο εξοργιστικό από τα επιχειρήματα των Σκοπιανών, με τα οποία ισχυρίζονται ότι είναι οι κληρονόμοι του Μ. Αλεξάνδρου, είναι ότι η σημερινή γλώσσα που μιλάνε είναι η συνέχεια της γλώσσας που μιλούσαν οι αρχαίοι Μακεδόνες! Άκουσον! Άκουσον!
Παραβλέπουν ότι βρέθηκε πλήθος Μακεδονικών νομισμάτων με την κεφαλή του Φιλίππου και το όνομά του γραμμένο με Ελληνικά γράμματα, όπως φαίνεται και στην εικόνα που δημοσιεύω. Παραβλέπουν επίσης ότι μετά τις θριαμβευτικές κατακτήσεις στην Ανατολή, διέδωσε και επέβαλε την Ελληνική γλώσσα. Ασφαλές κριτήριο ότι αυτή ήταν η μητρική του γλώσσα. Γιαυτό εξ άλλου τα χρόνια μετά τον Μ. Αλέξανδρο, ονομάστηκαν από τους ιστορικούς "Ελληνιστηκοί χρόνοι". Τελικά, το ονόματα Φίλιππος, Αλέξανδρος, Περσέας, ακόμη και Βουκεφάλας, δεν είναι Ελληνικά ονόματα; Εκτός αυτου είναι γνωστό ότι τα Σκοπιανά είναι μια Σλαβική γλώσσα που μοιάζει περισσότερο με τη Βουλγαρική.

Με την ευκαιρία αυτή αξίζει να αναφέρω εδώ τη γνώμη μερικών αρχαίων και μη συγγραφέων όπως ο Στράβων που αναφέρει ότι: "έστι μεν ουν Ελλάς και η Μακεδονία".
Επίσης ο Ρωμαίος συγγραφέας Τίτος Λίβιος γράφει: "οι Αιτωλοί, οι Ακαρνάνες, οι Μακεδόνες είναι άνθρωποι ομόγλωσσοι".
Τέλος ας κλείσω με τη μαρτυρία Μαρξ: "Το ανώτατο σημείο εσωτερικής άνθησης της Ελλάδας συμπίπτει με την εποχή του Περικλή, το ανώτατο σημείο εξωτερικής άνθησης με την εποχή του Αλεξάνδρου". Έχουμε λοιπόν ανάγκη από άλλους μάρτυρες;

Διαδικτυακά παθήματα

Το φυσάω και δεν κρυώνει αυτό που έπαθα προ ημερών. Ξαφνικά ένα πρωί, σαν κεραυνός εν αιθρία, έλαβα στο κινητό μου ένα φλογερό μήνυμα: "Ήμουνα χθες στο τσατ ρουμ και σε θαύμασα. Μου αρέσεις πολύ και θέλω να γνωριστούμε. Στείλε μήνυμα Μ ΝΑΝΤΙΑ." Σε τσατ ροομ έχω πολλά χρόνια να μπω και γιαυτό αμέσως σκέφτηκα ότι η κοπέλα έκανε κάποιο λάθος και της έστειλα με τρεις λέξεις το σχετικό μήνυμα.
Αμέσως όμως έλαβα ένα δεύτερο μήνυμα που έλεγε ότι δεν έκανε λάθος, ότι θέλει να με γνωρίσει και ότι θέλει να συναντηθούμε!! Αδιαφόρησα τελείως, αλλά τα μηνύματα ερχόταν απανωτά, όλο με μεγαλύτερο πάθος και όλα τελείωναν με την προτροπή: "στείλε μήνυμα Μ ΝΑΝΤΙΑ". Αυτό με έκανε να προσέξω τον αριθμό τηλεφώνου της λεγόμενης Νάντιας που ήταν τετραψήφιος 4873 και υποψιάζομαι ότι είναι μια καλοστημένη κομπίνα με τα τηλέφωνα. Ρώτησα στον ΟΤΕ να μάθω σε ποιον ανήκει το 4873 αλλά μου είπαν ότι δεν ανήκει σε κανέναν! Είμαι περισσότερο από βέβαιος ότι κάποια ανώνυμη εταιρεία εκμεταλλεύεται τους αφελείς με αυτό το τηλέφωνο. Ένας από αυτούς τους αφελείς φαίνεται ότι είναι και η αφεντιά μου! Την αμαρτία μου όμως την είπα και "αμαρτία εξομολογουμένη, αμαρτία ουκ έστι".

Με δυο λόγια

Δεν ξέρω γιατί άνοιξα αυτό το ιστολόγιο. Μερικοί λένε ότι πρόκειται για ημερολόγιο. Διαφωνώ τελείως, ή "κάθετα" όπως λένε μερικοί. Αυτό το "κάθετα" μου στέκεται σαν πέτρα στο στομάχι, αλλά το ακούω κάθε μέρα στην τηλεόραση. Εμένα μου θυμίζει τον καθηγητή μου των μαθηματικών που μας δίδασκε γεωμετρία. "Κάθετη σε μια γραμμή ή σε ένα επίπεδο, είναι κάθε ευθεία που όταν τέμνεται μαζί τους σχηματίζει γωνία 90 μοιρών." Τώρα, πώς γίνεται οι γνώμες μερικών να είναι κάθετες με τις γνώμες άλλων συνανθρώπων μας, αυτό είναι ένα μέγα μυστήριο! Το πιο σωστό κατά τη γνώμη μου θα ήταν να λέγεται ένα "διαφωνώ πλήρως", αντί του ακατανόητου "είμαι κάθετος".

Αλλά παρασύρθηκα τελείως και ξέφυγα από αυτό που ήθελα να πω σχετικά με τα ιστολόγια ή ημερολόγια. Προσωπικά, όσα θα γράφω εδώ θα είναι σκέψεις και απόψεις από όσα βλέπω και παρατηρώ στην καθημερινή μου ζωή. Τίποτα απολύτως προσωπικό δεν πρόκειται να γραφεί εδώ, όπως π.χ. αν με απατά η γυναίκα μου, ήν αν μου φέρθηκε άσχημα ο προιστάμενός μου ή πώς πέρασα στις διακοπές μου κ.ο.κ. Θα σχολιάζω και θα λέω τη γνώμη μου για κάθε τι που πέφτει στην αντίληψή μου, για γεγονότα, συμπεριφορές, πράξεις, ιδέες, διάφορες "κοτσάνες" που ακούω κ.τ.λ. Θέλω να το κάνω αυτό περισσότερο για να εκτοτώνομαι, γιατί είμαι ένας μονόχνωτος μοναχικός λύκος, που με πολύ λίγους ανθρώπους μπορεί να συνεννοηθεί. Οι φίλοι μου είναι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού. Γνωστούς έχω πάρα πολλούς, με τους οποίους όμως δεν μπορώ να ανταλλάξω μια κουβέντα της προκοπής, εκτός από τα σχετικά με τον καιρό και την ακρίβεια στην αγορά! Εδώ σ' αυτό εδώ το ιστολόγιο ελπίζω να μπορω να ξεδίνω και να ξεθυμαίνω για όσα στραβά βλέπω και ακούω γύρω μου. Αν βρεθεί και κάποιος να ανταλλάξει κάποιο σχόλιο μαζί μου για τα γραφόμενά μου, έχει καλώς, αν όχι εγώ θα τα λέω κι εγώ θα τ' ακούω. Δεν θα με πειράζει καθόλου νομίζω.

Δυο λόγια για το όνομά μου. Ο Γιόζεφ Κ. είναι ο κύριος ήρωας της "Δίκης" του Φραντς Κάφκα, που ντελώς ξαφνικά ένα πρωί βρέθηκε κατηγορούμενος, χωρίς να έχει διαπράξει κανένα απολύτως αδίκημα. Νιώθω  σα να με συνδέει κάποιο συναίσθημα ανεξιχνίαστο μα και παράξενο μαζί του. Όχι βέβαια ότι ζω σε έναν εφιαλτικό κόσμο σαν τον κόσμο του Γιόζεφ Κ., αλλά υπάρχουν πολλά κοινά χαρακτηριστικά μεταξύ τους. Περί αυτού όμως, θα τα πούμε κάποια άλλη φορά.

Αλλά πολλά έγραψα, γιατί συνήθως είμαι πολύ λιγόλογος. Σταματώ λοιπόν εδώ και εύχομαι σε όλους τους φανταστικούς αναγνώστες μου Καλή Ανάσταση, όπως συνηθίζεται..............